کنسرسیوم ایرانی در معادن افغانستان؛ استراتژی جدید برای تأمین سنگآهن و مواد معدنی
در شرایطی که فشارهای تحریمی، کمبود ذخایر داخلی و نیاز روزافزون به مواد اولیه، صنعت معدن ایران را با چالشهایی مواجه کرده، حضور در بازارهای فرامرزی به یک ضرورت تبدیل شده است. یکی از راهبردهای جدید، تشکیل کنسرسیومهای ایرانی برای سرمایهگذاری در معادن افغانستان است. در این مقاله به بررسی جزئیات این طرح، بازیگران اصلی، چالشها و فرصتهای آن خواهیم پرداخت.
انتشار در 06 مرداد 1404532 بازدید0 دیدگاه
🎯 هدف از تشکیل کنسرسیوم ایرانی در افغانستان
🔹 تأمین پایدار سنگآهن و سرب و روی
ایران بهدنبال آن است تا با مشارکت شرکتهای بزرگ معدنی خود، بخشی از نیاز داخلی به مواد اولیه مانند سنگآهن، سرب، روی، مس و حتی طلا را از طریق معادن افغانستان تأمین کند. این اقدام با هدف تکمیل زنجیره ارزش داخلی و کاهش وابستگی به واردات اجرا میشود.
🔹 تبدیل افغانستان به شریک راهبردی معدنی
افغانستان با داشتن بیش از ۱ تریلیون دلار ذخایر معدنی اثباتشده، یکی از مقاصد جذاب سرمایهگذاری در حوزه معدن است. نزدیکی جغرافیایی، اشتراکات فرهنگی و مسیرهای لجستیکی مشترک (مانند بندر چابهار) شرایط همکاری را تسهیل کرده است.
ساختار کنسرسیومها
کنسرسیوم سنگآهن
در سال ۱۴۰۳، یک کنسرسیوم متشکل از ۴ شرکت بزرگ معدنی ایران بههمراه یک سرمایهگذار حقیقی، برای مشارکت در استخراج و فرآوری سنگآهن در افغانستان تشکیل شد. هدف این گروه، بهرهبرداری از ذخایر بزرگ در مناطق هرات، بامیان و بدخشان است.
کنسرسیوم سرب و روی
در ادامه مسیر، دومین کنسرسیوم ایرانی نیز برای فعالیت در معادن سرب و روی افغانستان شکل گرفت. این گروه همکاری نزدیکی با وزارت معادن افغانستان دارد و در حال مذاکره برای امضای تفاهمنامههای عملیاتی است.
ارزش اقتصادی پروژهها
برآورد سرمایهگذاری اولیه: ۵ میلیارد دلار
درآمد پیشبینیشده سالانه: حدود ۱.۲ میلیارد دلار
بازار هدف: فرآوری در ایران (چابهار/میرجاوه) و صادرات به هند، چین، آسیای میانه و خلیج فارس
چالشهای پیشرو
تحریمها و ضمانتنامههای بینالمللی
بانکهای ایرانی در شرایط فعلی قادر به ارائه ضمانتنامههای استاندارد بینالمللی نیستند. همین موضوع مانعی جدی برای ورود به مناقصات رسمی افغانستان یا مشارکت با شرکتهای ثالث بینالمللی است.
ریسک امنیتی و ناپایداری سیاسی
با وجود اعلام حمایت دولت افغانستان، بیثباتی سیاسی، نبود بیمه سرمایه خارجی و ضعف حاکمیت حقوقی از جمله ریسکهای ورود به بازار معدنی افغانستان به شمار میروند.
نبود زیرساخت فنی محلی
اکثر معادن افغانستان فاقد تجهیزات پیشرفته و نیروی کار متخصص هستند. بنابراین، تمام عملیات باید توسط ایران طراحی، تأمین و مدیریت شود که هزینه پروژهها را بالا میبرد.
حمایت دولت و دیپلماسی اقتصادی
وزارت صمت و سازمان توسعه تجارت ایران، از این برنامه بهعنوان بخشی از دیپلماسی اقتصادی معدنمحور حمایت میکنند. مذاکرات مستقیم با وزارت معادن افغانستان، ایجاد دفاتر تجاری در کابل و تأکید بر نقش ایران در توسعه اقتصادی منطقه، نشان از نگاه راهبردی تهران به این همکاری دارد.
مزایای استراتژیک سرمایهگذاری در افغانستان
جدول مزایا
مزیت
توضیح
دسترسی سریع
مرز زمینی و راهآهن مستقیم به افغانستان
کاهش هزینه حمل
نسبت به واردات از سایر کشورها
ظرفیت ذخیره بالا
در برخی مناطق مثل حاجیگک، دهها میلیون تن سنگآهن
فرصت صادراتی
صادرات مواد فرآوریشده از چابهار به جنوب و شرق آسیا
📝 جمعبندی
ورود ایران به عرصه سرمایهگذاری معدنی افغانستان از طریق کنسرسیومهای تخصصی، گامی هوشمندانه برای تأمین پایدار مواد اولیه، توسعه اقتصادی منطقهای و استفاده از ظرفیتهای مغفولمانده کشور همسایه است. در عین حال، موفقیت این برنامه نیازمند حل مسائل ساختاری، تأمین مالی، بیمه سرمایه و روابط پایدار دیپلماتیک است.